Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι μια πάθηση  που χαρακτηρίζεται από προοδευτική "αποδυνάμωση" του οστού  (μειωμένη οστική αντοχή) και οφείλεται σε μείωση της οστικής πυκνότητας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος των καταγμάτων. Η οστεοπενία είναι μια κατάσταση στην οποία η οστική πυκνότητα είναι μειωμένη σχετικά με το φυσιολογικό αλλά δεν αντιμετωπίζεται ως ασθένεια. Σε πολλές περιπτώσεις όμως η οστεοπενία οδηγεί σε οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση είναι ένα συχνό νόσημα με τεράστιες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις. Παγκοσμίως η πιθανότητα μία γυναίκα να πάθει στη ζωή της κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης ανέρχεται μεταξύ 30-40% ενώ στους άνδρες είναι 15-20%.  Στη χώρα μας το 28,4% των γυναικών 50 ετών και πάνω παρουσιάζουν οστεοπόρωση (Μελέτη του Ελληνικού Ιδρύματος Ρευματολογικών Ερευνών). Τα οστεοπορωτικά  κατάγματα  αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία σωματικής ανικανότητας και θνητότητας. Η οστική  απώλεια  συμβαίνει σταδιακά και συνήθως δεν υπάρχουν συμπτώματα μέχρι να συμβεί το πρώτο κάταγμα.

Παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση

• Κληρονομικότητα
• Δίαιτα χαμηλή σε ασβέστιο και βιταμίνη D
• Φύλο (συχνότερη σε γυναίκες)
• Φυλή (συχνότερη σε Καυκάσιους)
• Ορμονικές διαταραχές
• Πρόωρη εμμηνόπαυση(< 45), ωοθηκεκτομή
• Έλλειψη άσκησης, καθιστική ζωή
• Πολύ χαμηλό σωματικό βάρος
• Εξαντλητικές (στερητικές) δίαιτες, δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνες
• Κάπνισμα
• Οινόπνευμα

Υπάρχουν επίσης αρκετές παθήσεις  και κάποια φάρμακα που αποτελούν παράγοντες κινδύνου καθώς  προκαλούν δευτεροπαθή οστεοπόρωση. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται ο υπερθυρεοειδισμός και ο υπερπαραθυρεοειδισμός, κάποια κακοήθη νοσήματα και νοσήματα του πεπτικού συστήματος, ρευματικές παθήσεις καθώς και  τα  κορτικοειδή, αντιψυχωτικά και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.

Διάγνωση της οστεοπόρωσης;

Μπορεί να υποπτευθεί κανείς την οστεοπόρωση με μια απλή ακτινογραφία, όμως τελικά η διάγνωση γίνεται με τη μέτρηση οστικής πυκνότητας.  Η μέτρηση οστικής πυκνότητας γίνεται με την χρήση «δέσμης φωτονίων διπλής ενεργείας» (dual energy x-ray absorsiometry DXA).  Συνήθως η μέτρηση γίνεται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή στο ισχίο. Τιμές -1,5 έως -2,5 αντιστοιχούν σε οστεοπενία ενώ τιμές  κάτω από το -2,5 αντιστοιχούν σε οστεοπόρωση.  Όταν οι τιμές είναι χαμηλότερες του -3.5 τότε πρόκειται για βαριά οστεοπόρωση. Συνίσταται η διενέργεια της εξέτασης κάθε δύο έτη.

Ποιοι πρέπει να κάνουν μέτρηση οστικής πυκνότητας;

Σύμφωνα με το Αμερικάνικο Ίδρυμα Οστεοπόρωσης:

• γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω
• άνδρες ηλικίας 70 ετών και άνω
• άτομα 50 ετών και άνω με κάποιο κάταγμα οστού
• γυναίκες στην εμμηνόπαυση με παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση
• μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κάτω των 65 ετών με παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση
• άνδρες 50-69 ετών με παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση
• γυναίκες και άνδρες που βρίσκονται σε θεραπεία για οστεοπόρωση προκειμένου να γίνεται περιοδικά αξιολόγηση του αποτελέσματος της εφαρμοζόμενης θεραπευτικής αγωγής

ή άτομα με

• ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης που έδειξε κάταγμα ή απώλεια οστικής μάζας
• πόνο στην πλάτη με πιθανό κάταγμα στα οστά της σπονδυλικής σας στήλης
• απώλεια 1,3 εκ. και πάνω σε ύψος μέσα σε ένα έτος
• συνολική απώλεια ύψους 4 εκατοστά από το αρχικό σας ύψος

Θεραπεία  οστεοπόρωσης

Η θεραπεία της οστεοπόρωσης δεν μπορεί να πετύχει πλήρη αναπλήρωση της οστικής μάζας, που έχει ήδη χαθεί, μπορεί  όμως να αναστείλει  περαιτέρω οστική απώλεια και να μειώσει τον κίνδυνο καταγμάτων.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται  είτε μειώνουν την οστική απώλεια είτε αυξάνουν την οστική παραγωγή και είναι τα παρακάτω:

• Διφωσφονικά
• Στρόντιο
• Εκλεκτικοί τροποποιητές των υποδοχέων των οιστρογόνων
• Τεριπαρατίδη
• Παραθορμόνη
• Δενοσουμάμπη
• Ασβέστιο
• Βιταμίνη D

Η επιλογή της θεραπευτικής αγωγής, το πότε πρέπει να ξεκινήσει, με ποια φάρμακα και για πόσο διάστημα, είναι κάτι που θα πρέπει να το αποφασίσει ο γιατρός με βάση το ιστορικό, την ηλικία, το φύλο και την βαρύτητα της νόσου.

Οστεοπορωτικά κατάγματα

Τα πιο συχνά οστεοπορωτικά  κατάγματα αφορούν  τη σπονδυλική στήλη, τα ισχία και τους καρπούς. Από αυτά, τα σπονδυλικά κατάγματα έχουν σημαντική θνησιμότητα και νοσηρότητα (πόνο, παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης κ.α.) και συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά βάζοντας τον ασθενή σε κλινοστατισμό. Τα κατάγματα του ισχίου αποτελούν την πιο σοβαρή επιπλοκή της οστεοπόρωσης και αντιμετωπίζονται χειρουργικά.

Πρόληψη της οστεοπόρωσης

Η ενημέρωση για το τι σημαίνει οστεοπόρωση και για το πώς μπορεί να προληφθεί είναι ιδιαίτερα σημαντική. Στα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνονται:

• Ασβέστιο: σωστή διατροφή με γαλακτοκομικά χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά (γιαούρτι, γάλα, τυρί) αλλά και τρόφιμα που εμπλουτίζονται σε ασβέστιο (χυμός πορτοκαλιού, δημητριακά, ψωμιά).
• Βιταμίνη D: Η έκθεση στον ήλιο χρειάζεται για να μπορεί το ανθρώπινο σώμα να συνθέτει τη βιταμίνη D. Η βιταμίνη D βοηθά το έντερο να απορροφά ασβέστιο και ενδυναμώνει τα οστά. Τρόφιμα στα οποία περιέχεται βιταμίνη D είναι τα ψαρικά, το συκώτι, ο κρόκος αυγού και τα γαλακτοκομικά.
• Τακτική σωματική άσκηση
• Αποφυγή καπνίσματος και κατανάλωσης αλκοόλ

 

Ραντεβού με τον Γιατρό

Επικοινωνήστε άμεσα μαζί μας για να ορίσουμε την επίσκεψή σας.

Κλείστε Ραντεβού